دلم می خواست... ، می نویسم برای رکسانا

 

دلم می خواست

پرنده ای بود و روی درخت سبز پنجره ام می نشست

یک روز سرد بارانی ، پیکر خیس و لرزانش را پناه می دادم

دلم می خواست

دفتر خاطراتم بود و تا آخر دنیا ورق داشت

یک روز که غمم بود،حرفهای بی رنگ دلم در آن رنگ می گرفت

دلم می خواست

صندوقچه ی کوچکی گوشه ی اتاقم بود

و من حجم سبز خیالم را در آن پنهان می کردم

دلم می خواست

طرحی بود که هیچ گاه رنگ نمی شد

بی قاب،به وسعت دیوارهای اتاقم گسترده بود

دلم می خواست

همیشه بود و من چون روح در هوایی که نفس می کشید

تا ابد معلق می ماندم...